Krotoszyn

Metr pięćdziesiąt w kapeluszu, dwadzieścia kilogramów na plecach.
Przez pięć miesięcy podróżowałam po Azji. Tyle o mnie.

Teraz o Sri Lance, od której swoją podróż rozpoczęłam, i o której pragnę Państwu opowiedzieć.
Będzie o:
Kraju z burzliwą przeszłością, chaotyczną teraźniejszością i niepewną przyszłością.
Wyspie pełnej bujnej roślinności, dzikich zwierząt i niekończących się polach cejlońskiej herbaty. Pięknych widokach i miejscach wpisanych na listę UNESCO.
Regionie tak bardzo uzależnionym od zagranicznych turystów jak od wpływów innych państw.
Sri Lance pełnej skrajności, gdzie uśmiech i dobroć lokalnych mieszkańców przeplatają się z oszustwami czy korupcją rządzących, bieda z bogactwem, a kolorowa buddyjska filozofia z często smutną codziennością.
Zapraszam serdecznie,
Marta

organizatorzy:
“Refektarz” Galeria Krotoszyńskiego Ośrodka Kultury
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty

Kiedy zetknąłem się z nim pierwszy raz?
Nie pamiętam, zapewne w podstawówce na lekcjach historii, a może geografii.
Nie ważne, dawno.
To słowo od zawsze, od kiedy sięgam pamięcią wywołuje we mnie niepohamowany niepokój, pragnienie rzucenia w diabły wygodnego życia i włóczenia się.
Droga wiodąca przez setki kilometrów pustyń, bezdroży, niebotycznych gór, prastarych miast, kwitnących oaz.
Wschód…Kaukaz, Persja, Azja Centralna… Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, Iran, Uzbekistan, Kirgizja, Kazachstan. Nie pamiętam ile wypraw zorganizowałem tam od czasu kiedy pierwszy raz wyjechałem autostopem w podróż w kierunku Indii.
Prezentacja którą przedstawię będzie zaledwie ułamkiem wspomnień z moich wypraw – głównie konnych, ale także pieszych, autostopowych i 4×4 po krajach położonych w cieniu Jedwabnego Szlaku. Serdecznie zapraszam…

o autorze:
Jacek Jasiński – rocznik ’73, z wykształcenia architekt i archeolog, z zamiłowania koniarz i podróżnik. Od lat, czasem samotnie a czasem z żoną i dzieciakami, włóczy się bocznymi drogami wielu krajów Europy i Azji, szczególnie po krajach leżących w zasięgu kultury Jedwabnego Szlaku. Hoduje konie rasy kabardyńskiej, którym poświęca każdą wolną chwilę między zagranicznymi podróżami, odkrywając na ich grzbietach uroki Jury Krakowsko-Częstochowskiej i innych pięknych rejonów Polski.

organizatorzy:
“Refektarz” Galeria Krotoszyńskiego Ośrodka Kultury
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty

Przemierzając dotychczas już tysiące kilometrów Arktyki, Krzysztof Lewicki postanowił ruszyć w okresie, gdy nawet Saamowie unikają jak mogą tych właśnie dróg, w tym momencie roku. Pierwszy etap zimy to zawsze mierzenie się z prędko zapadającą ciemnością, puszystą i zmrożoną strukturą śniegu, niepewną pogodą i gwałtownie zmieniającymi się warunkami.

Skuta mrozem Laponia i samotny podróżnik, zapadający się w puch, zakładający obozowiska przy trzydziestostopniowym mrozie, pozbawiony nowoczesnego sprzętu i profesjonalnych ubrań.

Zdany na siebie, walczący z zimą, ciężkim terenem i upiorami wyobraźni, rodzącymi się w mroku i samotności. Nadchodziła noc polarna, światło dostępne było tylko kilka godzin w ciągu dnia, reszta spowita była ciemnością i przerażającą ciszą.

Krzysztof wrócił do fińskiej tajgi, by sprawdzić, czy człowiek jest w stanie przetrwać trzy tygodnie w lesie bez profesjonalnego sprzętu w najtrudniejszym okresie wczesnej zimy.

Wędrował w stylu traperskim, skromnym odzieniu z ciężkim plecakiem pełnym prowiantu i ograniczonym sprzętem. Towarzyszami mu były renifery i wilki, które nie odstępowały na krok. Zasypiał otulony bezdenną ciszą, w mroku rozświetlonym co jakiś czas migoczącą nad głową zorzą polarną. Spał w chatach traperskich, pod tarpem lub wykopanej samodzielnie jamie śnieżnej. Wędrował w przestrzeni, ale i w głąb siebie, tam, gdzie nieustannie toczą walkę dwa wilki – dobry i zły. Łagodny i wściekły. Bezlitosny i wrażliwy. Bohaterski i tchórzliwy. Wiedział, którego ma karmić. Choć wyzwanie okazało się większe niż mógł przewidzieć.

Zjednoczył się z naturą, której stał się nieodłącznym elementem.

Przetrwał.

To największe osiągnięcie w obliczu podjętych wyzwań.

Krzysztof Lewicki – podróżnik zimowy, instruktor survivalu, grafik komputerowy, autor artykułów do największych magazynów podróżniczych w Polsce. Za pionierską ekspedycję zimową na rowerze tandemie z narzeczoną i psem alaskanem malamutem z Polski na Przylądek Północny i z powrotem oraz kilkumiesięczne życie z Saamami zostali nominowani do „Podróży roku” National Geographic. Jego wyprawy cechuje niezaprzeczalna autentyczność i nietypowy styl wypraw – bardzo często pionierskich, w stylu traperskim, pełne silnych emocji. Prowadzi badania zmian psychologicznych zachodzących w wędrowcach poddanych długotrwałym ekstremalnym warunkom w oparciu o obecność w charakterystycznej przestrzeni jaką jest Arktyka. Na co dzień zabiera grupy dzieci do lasu, by pokazać im Dziką Drogę życia, ucząc jak wykorzystać bezcenne dary natury.

organizatorzy:
“Refektarz” Galeria Krotoszyńskiego Ośrodka Kultury
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty

Podróże z Pazurem, czyli Iza i Piotr, małżeństwo, które wraz ze swoim adoptowanym psem, Snupkiem, realizowali wyprawę dookoła świata. Ostatnie 3,5 roku spędzili w nieprzerwanej podróży. Głównie autostopem, bo tak dostali się z Polski do Gwatemali. Przekroczyli Ocean Atlantycki jachtostopem z Maroka do Brazylii, dwukrotnie Kanał Panamski. Przepłynęli rzekę Amazonkę i jej dorzeczami, dostali się do Ekwadoru. Zwiedzili całą Amerykę Południową i Centralną. Snupek zawitał z nimi już w 38 krajach na 5 kontynentach (podróżuje od 2014 r.). Wspólnie przejechali ponad 50 tys. km., przepłynęli 3500 mil morskich, zdobyli wspólnie m.in. Jabal Toubkal w Maroku, wulkany powyżej 4 tys. w Ekwadorze, a rekord wysokości Snupka to 5822 m n.p.m. na wulkanie Misti w Peru. Uprawiają długie trekkingi, jak 10-dniowy na słynny płaskowyż (górę) Roraima w Wenezueli czy ścieżkę Alpine w górach Huayhuash w Peru (uznawany za jeden z najtrudniejszych trekkingów wysokogórskich na świecie i najpiękniejszych – biegnie cały czas na wysokości od 4000 do 5100 m n.p.m., dla nich był to 11 dniowy trek). Potem aktywne wulkany w Gwatemali: Fuego, Acatenango, Pacaya, Santa Maria obok Santiaquito. Wspinali się też w szwajcarskich Alpach i Kaukazie. Snupek robił też z nimi kilka via ferrat i zjeżdżał na tyrolce w kanionie. Pandemia zatrzymała ich w Gwatemali, gdzie wszelkie ograniczenia wykorzystali do stworzenia dwóch odcinków edukacyjnej powieści komiksowej dla dzieci i młodzieży, opartej na ich przygodach i doświadczeniach. Przeprowadzili też tam akcję kastracji 70 psów i kotów. Ostanie kilka miesięcy, przed powrotem do Polski spędzili przemieszczając się w małej furgonetce, zakupione w Gwatemali, którą zamierzają kontynuować trasę do Alaski. Przedłużające się zamknięcie granic lądowych uniemożliwiło im kontynuację planów, dlatego wrócili chwilowo do Polski.

organizatorzy:
“Refektarz” Galeria Krotoszyńskiego Ośrodka Kultury
Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty